Dlaczego przestałem prowadzić D&D 5e

Od jakiś trzech miesięcy nie prowadzę sesji piątej edycji D&D. Straciłem ochotę na granie w nią. Zacząłem zastanawiać się czemu i chyba znalazłem odpowiedź:

Nie prowadzę sesji w piątce, bo nie mogę zabić w niej postaci graczy.

Lubię jak gracze odnoszą co jakiś czas porażkę. D&D jest grą o walce z potworami, w której porażka oznacza zazwyczaj śmierć postaci.

W nowszych edycjach D&D wraz z rozwojem postaci poziom trudności znacząco maleje. Rosną co prawda stawki fabularne, postacie nie ratują już wioski przed goblinami, tylko państwo przed inwazją orków, ale come on, kogo obchodzą NPCe. Gra staje się prostsza.

Gracze oczywiście wciąż mogą odnieść fabularną porażkę. Jednak każda sesja, którą BG przetrwają, jest mechanicznym sukcesem: zyskują punkty doświadczenia, zdobywają nowe magiczne przedmioty, dostają swoją nagrodę. Może nie jest to główna wygrana (którą zdobyliby w przypadku odniesienia fabularnego sukcesu), ale ciągle jest to nagroda. Odnoszą sukces według zasad gry.

Gdy gram w grę, chcę żeby w obrębie jej zasad zdarzały się sukcesy i porażki. Albo chociaż żeby istaniała realna szansa porażki. Ciągłe wygrywanie po pewnym czasie przestaje być satysfakcjonujące. Ciąg porażek jest natomiast demotywujący. Wskazana jest pewna (zależna od gustu grających) proporcja sukcesów i porażek.

BG w mojej drużynie mają teraz 6-8 poziom i gra stała się dla nich za łatwa. Gracze do tego poćwiczyli trochę na oldschoolu i teraz muszę się porządnie nakombinować, by wymyślić coś, co byłoby dla nich wyzwaniem. Gra na poziomach 1-3 stanowiła pewne wyzwanie, ale teraz gracze mają już z górki.

Jest to związane ze strukturą D&D. W piątej edycji (i w trzeciej, w czwartą nie grałem) bohaterowie po złapaniu kilku poziomów stają się bardzo potężni. Ich siła polega nie tyle na wyjątkowości konkretnych mocy, co na ich dużej ilości (dzięki czemu są bardzo elastyczni) i synergii między członkami drużyny. Nie ma w piątej edycji natomiast wiele potężnych potworów i mechaniki save or die, którymi możnaby równoważyć potęgę graczy. Gra z czasem coraz bardziej przypomina symulator farmienia potworów a la Diablo czy gry MMO.

D&D 5e nie ułatwia mi jako Mistrzowi Gry tworzenia interesujących wyzwań. Chciałbym, by w czasie gry było czymś naturalnym, wynikającym z samej struktury gry, że gracze muszą główkować, by odnieść sukces. Tak nie jest. Jeśli chcę by gracze główkowali, sam muszę wymyślić dla nich jakąś łamigłówkę, w tworzeniu której gra mnie nie wspiera.

Zmiana tego stanu wymagałaby pewnie potężnych houseruli. Piąta edycja dedeków nie jest jednak modułowa - grzebiąc w jednej części zasad wpływa się na resztę. Utrudnia to modyfikowanie jej i nie będę tego robił. Rozejrzę się pewnie za inną grą, która zachowywałaby większą równowagę mechanicznych sukcesów/porażek w miarę rozwoju kampanii oraz ułatwiała MG tworzenie realnych wyzwań (co świetnie robi na przykład moje ulubione Blades in the Dark). Może któraś zaintresuje graczy. Tymczasem postaram się dokończyć obecną kampanię w piątej edycji.