Oczekiwania względem Baldur's Gate III

W Baldur's Gate II zagrywałem się, gdy byłem w podstawówce. Teraz z niecierpliwością czekam na następne newsy odnośnie trzeciej odsłony serii. W poście napiszę o kilku moich oczekiwaniach względem Baldur's Gate III.

1. Humor dla dzieci

To, co bardzo lubiłem w starych izometrycznych erpegach to humor. Sympatyczny, niezbyt wyrafinowany humor dla dzieci. Minsc gadający do chomika. Jan Jansen ze swoją rzepą. Latająca czaszka Morte. Wszyscy oni to dobrzy towarzysze mojego dzieciństwa. Chciałbym, by podobne postacie pojawiły się w BG III.

W kilku nowszych grach inspirowanych Tormentem czy BG element humoru był właściwie nieobecny. Pillars of Eternity czy Torment: Tides of Numenera wydawały mi się strasznie pretensjonalne i pozbawione jaja. Nie chcę, żeby BG III takie było. Nie podchodziłby mi też ironiczny humor w stylu Wiedźmina. Chcę, żeby było prosto i wesoło jak za podstawówki.

2. Brak rozważań moralnych, metafizycznych i egzystencjalnych

Nieustanne poruszanie powyższych tematów strasznie irytowało mnie w starym Tormencie. Nie rozumiem, czemu twórcy gier komputerowych tak często chcą wpakować ambitne tematy do komputerowych gier fantasy. Delikatnie mówiąc nie wychodzi im to za dobrze. Efektem końcowym są pretensjonalne gry przepełnione nadętym nonsensem w duchu słabej filozofii kontynentalnej. Sapkowskiemu wychodziło to dobrze, ale on nie robił tego serio i był w stanie natchnienia za sprawą upojenia alkoholowego.

Chciałbym, żeby twórcy BG III nie próbowali tworzyć monumentalnego dzieła z przesłaniem, tylko ograniczyli się do zrobienia fajnej gierki o elfach, smokach, illithidadch i krasnoludkach (jak poprzednie odsłony).

3. Nowe rozwiązania

O ile w izometryczne erpegi grało mi się kiedyś dobrze, teraz wydają mi się średnio grywalne. Nie byłbym w stanie przejść starych Baldurów jeszcze raz. Podobnie setting. Zapomniane Krainy zostały już przemielone na prawie wszystkie sposoby. Wiem, że nie uda nam się pewnie uniknąć kolejnego ratowania świata, ale chciałbym, by BG III nie było tylko kolażem klasycznych motywów i nostalgiczną podróżą w przeszłość. Oczekiwałbym, by trzecia odsłona serii pozytywnie zaskoczyła nas tak nowym gameplayem jak i świeżym podejściem do settingu.


Nie grałem w Divinity: Original Sin, ale słyszałem, że jest bardzo fajne. Mam więc duże nadzieje związane z Baldur's Gate III. Czy się spełnią? Pewnie nie, ale niekoniecznie dlatego, że Larian Studios coś schrzani. W drugą część Wrót Baldura grałem w dzicieństwie. Trawa była wtedy bardziej zielona, a ja nie miałem jeszcze rozwiniętej umiejętności krytycznego myślenia i każda gra wydawała mi się genialna. Na nowego Baldura będę patrzył przez pryzmat starego i nie widzę absolutnie szans, bym obecnie tak porwał się komputerowej przygodzie jak kiedyś. Ale może w czasie gry chociaż raz krzyknę: "Po oczach go, Boo, po oczach!! Rrraaaaaghghh!!!"