Minecraft 2

Przypomnienie: przez sandboksowy klocek będę rozumiał dowolny element settingu, nad którym gracze mogą przejść kontrolę i którego mogą użyć do zmieniania świata gry. Sandboksowym klockiem jest więc na przykład zwój kuli ognia albo zahipnotyzowany doradca króla.

Dla zwięzłości notki, wypiszę swoje myśli w punktach. Część z tych myśli pojawiła się już na blogu, część jest nowa. Zbieram je tu razem, bo jedne wynikają z drugich.

• W settingu mogą istnieć potężne klocki, pozwalające wpływać na świat gry w znaczący sposób.
• Mistrz Gry może pozwolić graczom przejąć kontrolę nad tymi klockami niezależnie od poziomu bohaterów.
• W sytuacji, gdy gracz ma pod kontrolą potężny klocek, jego postać jest silniejsza od postaci, która go nie zdobyła. Jeśli klocek jest naprawdę potężny, przewaga jest znacząca i levele bohaterów mogą nie mieć znaczenia lub być drugorzędne.
• (Warto zwrócić uwagę na to, jak wpływa to na balans gry: Skoro głównym elementem siły postaci są klocki, jest ona mechanicznie niezbalansowana. Można więc całkiem zapomnieć o mechanicznym zbalansowaniu postaci i nie zaprzątać sobie głowy tą częścią gry.
  Przykładowo, to że w OD&D wysokopoziomowy mag jest dużo silniejszy od wysokopoziomowego walczącego kolesia nie musi mieć znaczenia, jeśli tylko oboje posiadają dość silne klocki).
• To kim jest postać gracza, może stać się dla gracza drugorzędne. Najważniejsze we wpływaniu na setting i we wchodzeniu z nim w interakcje mogą być potężne klocki, które kontroluje gracz.
• Można więc patrzeć na rozgrywkę tak: Każdy gracz zaczyna grę z jednym głównym klockiem - swoją postacią. W czasie gry zdobywa inne klocki, czasami niektóre traci. Jeśli jego postać zginie, zamienia ją na inną, czyli po prostu wymienia jeden klocek na drugi, trochę słabszy.
• Sprytny gracz może wymyślić sposób przekazywania klocków z martwej postaci do nowej. Zapewni sobie w ten sposób ciągłość posiadanych klocków. To, kim jest jego obecna postać może być w gruncie rzeczy nieistotne dla wpływania na setting i gry.
• Jeśli gracze będą tak postępować, mogą właściwie przestać grać w role playing game, a zacząć grać bardziej w strategiczno-kreatywną grę o wspólnym kształtowaniu settingu.
• Gra zmienia się wtedy w coś na kształt Minecrafta. W Minecrafcie nie chodzi o rozwijanie postaci, tworzenie relacji czy opowiadanie historii, tylko składanie konstrukcji z klocków.
• W grze studia Mojang postać gracza to tylko rączka, avatar lub młotek, który służy do kształtowania świata gry. Gracz może się z nią utożsamiać, ale nie musi, może po prostu traktować swojego bohatera jak kursor służący do manipulowania klockami.
• Minecraft pozwala graczom wznosić konstrukcje fizyczne. W tej grze, która wyewoluowała z gry role playing, konstrukcje tworzone przez graczy nie muszą fizyczne, mogą to być organizacje, wydarzenia, kultury, relacje, NPC itd. Jest to więc swojego rodzaju wzbogacenie Minecrafta: Minecraft 2.