Jak rozbrykać graczy?

Sandbox działa najlepiej, gdy gracze bez pomocy Referee podejmują interesujące aktywności, a rola Sędziego sprowadza się przede wszystkim do reagowania na ich działania. Taki sposób gry jest naturalny dla sandboxa, wiele osób właśnie z myślą o nim gra w piaskownicy.

Czasami jednak darowana graczom swoboda bardziej im ciąży niż odpowiada. Nie wykazują się kreatywnością w wymyślaniu działań swoich postaci, uczestniczą w sesji biernie, czekają aż przygoda sama wlezie im pod nogi. Przyczyny tego mogą być różne - jeden gracz będzie nieoswojony z sandboxem, drugi może być przeciwnikiem sandboxów w ogóle, inny będzie nieśmiały lub setting zaprezentowany przez Referee odbierał będzie jako nudny i nieangażujący. Jaka jest na to rada?

Jeśli gracz gra biernie i niekreatywnie, Referee powinien pomóc mu się rozbrykać. W tym poście podam kilka porad jak to zrobić.

[OD&D] Kampania Uąbar, nonsensownych przygód ciąg dalszy

SESJA #2

Bohaterowie poznają nowych, złaknionych złota awanturników, odwiedzają siedzibę Zakonu Smoka, wioskę Indian i dungeon pod miastem. Czy wrócą stamtąd żywi?

Zainteresowania i cele postaci (k100)

Wpółautor OD&D Arneson przyznawał punkty doświadczenia za złoto wydane na zainteresowania związane z klasą postaci. Co ciekawe były one losowane w momencie tworzenie bohatera. Możliwe do wylosowania kategorie to: Wine, Women, Song, Wealth, Fame, Religion or Spiritualism i Hobby. W zależności od klasy postaci wylosowanie niektórych wyników było mniej lub bardziej prawdopodobne. Zasady te nie pojawiły się w książeczkach do OD&D, Arneson opisuje je w The First Fantasy Campaing.

Lubię pomysł przyznawania PD za wydane złoto. Nagradzanie bohaterów punktami doświadczenia w ten sposób rozwiązuje problem ciułania przez bohaterów olbrzymich ilości pieniędzy i stanowi dla postaci dodatkowe wyzwanie - bezpieczne przetransportowanie skarbów do miasta. Wariację na temat zasady Arnesona stosuję w mojej kampanii.

[OD&D] Uąbar

SESJA #1

Raport z mojej pierwszej sesji OD&D. Bohaterowie w drodze do miasta spotykają niezwykłego podróżnika. Później nawiązują bliższą znajomość z królewskim dworem i decydują się na wyprawę do indiańskiej wioski.

9 porad dla graczy przed pierwszą sesją OD&D

Codex Seraphinianus

Kopulująca para zamienia się w krokodyla, po ulicy spacerują bulwiaste, połączone sznurami dwunożne istoty, koń ma koła zamiast tylnych nóg - tak wygląda świat w Codex Seraphinianus. Ta wydana na początku lat osiemdziesiątych książka to encyklopedia pełnego absurdu, fantastycznego świata. Została napisana przez pochodzącego z Włoch Luigi Serafiniego w nieistniejącym, opracowanym przez niego języku. Mimo starań woluminu do dziś nie udało się rozszyfrować. Możliwe, że za ciągami dziwnych znaków nie kryje się żadne znaczenie. Co zatem jest godnego uwagi w tym obszernym dziele, skoro nie można go przeczytać? Niezwykłe, groteskowe, surrealistyczne ilustracje Serafiniego. Wszystkie one świetnie nadają się do wykorzystywania na sesji, jeśli tylko Mistrz Gry zapragnie umieścić w kampanii coś naprawdę pokręconego.